A whole lot of music and beaches

Lieve allemaal,

Daar ben ik dan weer! Oeps… Iets meer dan 3 weken geleden dat ik jullie op de hoogte stelde van mijn grote avontuur. Het heeft onder andere zo lang geduurd omdat ik niet precies wist hoe ik alles wat ik hier meemaak wilde vertellen en toen ik het eenmaal wist, duurde het even voordat ik deze blog had zoals ik ‘m wilde! Ik kwam erachter toen ik, na het posten van mijn laatste blog, 5 dagen helemaal alleen was in dit grote, vreemde huis. Wat me hielp om die dagen door te komen? Muziek. (Oké en iedere dag facetimen met papa en mama natuurlijk) Want muziek helpt altijd; om vrolijk te worden, om je verdriet te uiten, om sfeer te creëren.  En bij mij zijn het dan vooral de teksten die me helpen, voornamelijk omdat ze uitdrukken hoe ik me voel door die vre-se-lijke heimwee. Ik kan het gevoel van heimwee écht niet uitleggen, daarom hieronder een verzameling van lyrics die dat voor mij wél doen.

Word wakker om een uur of 6, kijk om me heen en lig alleen in bed. Ik mis jullie liefde en warmte en mis jullie beide armen. Mis een arm om me heen, zoveel mensen toch alleen. Zelfs als ik hier alleen loop, in een te stille stad. Ik heb eigenlijk nooit last van heimwee gehad (dat is niet helemaal waar maar vooruit), maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht & dan denk ik aan Brabant; want daar brandt nog licht. Ik mis hier de warmte van mijn dorpscafé, de aanspraak van mensen met een zachte G. De twijfels ze grijpen me naar de keel, de twijfels ze worden me veel te veel, zeg me alsjeblieft wat moet ik nou? Vallen en weer opstaan, maar wat als het opstaan je niet goed vergaat? De dagen ze duren me veel te lang, de nachten ze maken me veel te bang. Zeg me alsjeblieft wat moet ik nou? Want er woedt een oorlog in mij, met als enige doel; een beetje duidelijkheid, voor mijn eigen gevoel! Op een bankje in het park kwam het besluit. Noem het dapper, noem het vluchten, maar ik knijp er tussenuit. Nu een jaar geleden en hier zat ik dan maar weer. Met meer vrijheid dan me lief is en nu weet ik het niet meeeeeeer…. Ohhoohoooh even rustig ademhalen, ohhoohoooh lijkt of het regent als altijd. Maar het regent, en het regent, zonnestraleeeen! En ik probeer het echt: Leven! Alsof het je laatste dag is! Leef, alsof de morgen niet bestaaaat! Leef, alsof het nooit echt af is! Leef, pak alles wat je kaaaan en gaaaaaa! Maar het is nou eenmaal zo dat: Everybody gets high sometimes you know. What else can we do when we’re feeling low? Cause we all get lost sometimes you know. That’s how we learn and how we grow! Something inside me has changed, I was so much younger yesterday!  

Dat is dat, ik kan er niet meer over zeggen; de heimwee blijft en neemt tot dusver eerder toe dan af… Dat neemt niet weg dat ik die heimwee niet probeer te overkomen & dat vooral doe door heeel veel leuke dingen te ondernemen! Aangezien mijn hostfamily dus voor een aantal dagen vertrok naar Nieuw-Zeeland, had ik voor het eerst in maanden, de tijd om te ontspannen (al duurde het wel even voor ik me besefte dat dat mócht en dat ik even niks hoefde). Dat weekend ben ik naar de famous ‘’Bondi Beach’’ geweest waar we gratis amusement hadden in de vorm van tientallen surfers die de beste golf probeerden te pakken! Fab & Fem; jullie deden afgelopen vakantie in Frankrijk aan topsport met bruin worden, nou je moet deze mensen hier eens zien! Met 35 graden, zonder ook maar iets van schaduw of wind, liggen ze hier letterlijk te bakken!!

Ook in dat weekend nog naar Wildlife geweest om koala’s en kangoeroes te spotten. Plottwist: er zat 1 koala in een boom en de kangoeroes zaten met een stuk of 10 in een kleine ruimte. (Still tho; IK HEB EEN KOALA GEZIEN!!) Dat betekent dus dat we maar op zoek moeten naar écht wildlife in de natuur! Helaas viel ook de Skydeck Tower tegen aangezien het niet zo’n mooi weer was en het uitzicht over de stad dus niet denderend, maar we moesten wel aangezien ons kaartje anders niet meer geldig was!

Ondertussen zijn de kerstversieringen al volop aanwezig in de stad en is er voortaan iedere zaterdagavond tot NYE een voorproefje aan vuurwerk in Darling Harbour! Al moet ik zeggen dat het kerstgevoel bij mij nog érg ver te zoeken is. Het klopt gewoon niet; ik lig in m’n korte broek ergens in een park te zonnen en 10 meter verderop staat een kerstboom? Dat gaat gewoon echt niet samen in mijn Nederlandse hoofd haha! Dat zei ook Inge, die hier ondertussen al 6,5 jaar woont! Ze is de zus van een netwerk collega van papa, die ik heb gecontact en aan de overkant van de grote weg in Lane Cove blijkt te wonen; hóé toevallig! Nadat ik een keer thee heb gedronken bij haar op zaterdagochtend, werd ik door Inge en haar man Steve uitgenodigd om afgelopen donderdag te komen eten; Brabantse gezelligheid gaat dus over álle grenzen! De Bami met behulp van een echt Conimex zakje was nog maar het begin van Nederlands eten wat ik afgelopen week zou zien. Op zaterdag heeft Inge mij en de andere au-pairs naar een Dutchshop gereden, zo’n 40 minuten verderop. (Zelfs de Brabantse gastvrijheid kent dus geen grenzen!!) Daar keken we echt onze ogen uit en ik voelde me net een klein kind in een speelgoedwinkel; o-ver-al was Nederlands eten. Van tientallen HAK-potjes tot de echte Haagse hopjes en van diepgevroren kroketten tot oliebollenmix; ze hadden echt alles! Dat betekende natuurlijk met een tas gevuld met vlokken, ranja, speculaas, stroopwafels, leverpastei en chocoladeletters terug naar huis maaar… Niet voordat we een broodje kroket/frikandel en erwtensoep hadden gegeten in het restaurantje; even back to Holland!!

Afgelopen zondag samen met Mette met de bus naar Vaulcluse gereden, om daar vanaf verschillende strandjes uitzicht te hebben op de stad! Insane hoe relaxed het daar is en dat je dan uitzicht hebt op zo’n hectische stad! Niet alleen vanaf die strandjes heb je prachtige beelden, ook vanaf de ferry die ons terugbracht naar de stad was het weer volop genieten!  I LOVE SYDNEY!!

Nou lieve allemaal, dan zijn jullie nu allemaal weer een beetje op de hoogte van mijn Australische leventje. Veel over mijn dagelijkse leven heb ik eigenlijk niet te vertellen, behalve dat ik aardig goed ben geworden in luiers verschonen en verschillende ‘’huiltjes’’ herkennen van Oscar. De ene als vraag om eten, andere voor een schone luier, weer eentje als schreeuw van verveling, mama’s jullie kennen het wel haha ;) Als ik alles zo teruglees, vliegt de tijd echt voorbij; volgende week ben ik hier al 2 maanden!!! Hopelijk gaan de komende 2 weken ook zo snel want dan is het eindelijk tijd om Fab op te wachten op Sydney Airport en samen 2 fantastische weken te gaan beleven in Melbourne en Sydney!!

Cheers!

Marilène